15 april 2022 21:30
Tot ieders verbazing, maar met instemming van veel voetballiefhebbers is Feyenoord nog in de race voor glorie in Europees voetbal. Ze wisten SK Slavia Praha in hun eigen huis te verslaan. Nou het was eerder dat Slavia zich zelf naar de Filistijnen hielp. Twee goals na afgrijselijke blunders weggeven is wel wat veel.
Feyenoord deed ook zijn best. Balletje terug van Kokcu mocht er ook zijn. Dessers was de attente spits, die de cadeautjes bekwaam uitpakte. Het is ongelooflijk dat een club als Feyenoord, naar verluidt, niet in staat is om 4 miljoen op te hoesten om hem te kopen. Te verkopen heeft Feyenoord ook bijna niets. Misschien alleen Malacia. Maar dat is een niet altijd betrouwbare verdediger en daar krijg je zo veel geld voor. Maar goed Feyenoord gaat door.
Wie ook (nog) doorgaat is onze Louis van Gaal. Tot opgewonden nieuws behoorde deze week de presentatie van de film “ LOUIS”. De documentairemaker Geertjan Lassche mocht drie jaar mee koekeloeren bij van Gaal thuis en op zijn werk. En veel vastleggen op het gewillige celluloid. Veel voetballiefhebbers en vooral veel mensen die zich zelf graag laten zien op TV en in de kranten waren aanwezig. De recensies overwegend positief.
Ene filmcriticus Krijnen geeft het volgende commentaar: “In de film over zijn leven gaan we Van Gaal zien op een manier zoals we hem nooit eerder zagen. Er wordt teruggeblikt op hoogte- en dieptepunten uit zijn kleurrijke leven; niet alleen in zijn carrière, maar ook zijn achtergrond en privéleven komen aan bod. In de gesprekken die hij had samen met nationale en internationale voetbalsterren, maar ook met zijn vrouw en dochters ontstaat een compleet beeld van de ontwikkeling van het fenomeen Van Gaal. Over de film zei Louis van Gaal eerder: “Ik vond het een eer om mijn medewerking te verlenen aan een film over mijn leven. Mijn imago komt niet overeen met de persoon die ik ben, helaas. Je moet me persoonlijk kennen om door dat imago heen te kijken. Daarom heb ik voor één keer een filmmaker toegelaten.”
DE befaamde voetbalcriticus Maarten Wijfels levert o.a. het volgende commentaar: “ De rode draad in de film is zoals maker Geertjan Lassche al vooraf schetste: een portret van één van de succesvolste Nederlandse sportcoaches, die de gave heeft om een zuivere analyse te maken, zonder belangen. En die de zaken zoals hij ze ziet, recht voor z’n raap uit. Die eerlijkheid wordt beaamd door spelers die met hem werkten, zoals Wayne Rooney, Arjen Robben en Mounir El Hamdaoui. Al was interessant geweest als ook pak ’m beet Luca Toni of Mark van Bommel, spelers met wie Van Gaal keihard botste, hadden meegewerkt aan dit document.
Wat vindt uw columnist er allemaal van? Hoe is het mogelijk dat iemand zich zelf zo interessant vindt, dat hij een film over zichzelf laat maken van meer dan twee en een half uur? Ik heb zelden iemand ontmoet, die zich zo schaamteloos uitverkoopt. Niks blijft ons bespaard. Ik zag de laatste persconferenties voor de recente oefenwedstrijden van Oranje. De zelfgenoegzaamheid. De neiging om alles naar zichzelf toe te trekken. Ik krijg er wat van. Maar het houdt me ook bezig. Hoe verklaar je zulk gedrag??? Waarom smult Nederland ervan?
Na veel aarzelingen geef ik de volgende theorie.
Onze Louis is een kunstenaar. Een kunstenaar wil door zijn werk , zijn gedrag, zijn inbreng in het maatschappelijke bestel zichzelf tentoonstellen aan het publiek. Onze Louis kan niet schilderen, beeldhouwen, boeken schrijven. Hij moet het doen met een stelletje ongeregeld: voetballers. Zij zijn zijn materiaal, waar hij het noodgedwongen mee moet doen. Maar hij is eindeloos diegene die er kunst van moet maken. Hij verkoopt zich als een topkunstenaar.
Iedere kunstliefhebber ( en ik ook dus) moet die film gaan zien.
Henry Huifkop.
