Ons sportpark heet tenslotte Polanen en op het stuk grond waar wij nu spelen stond vroeger, ergens in de omgeving, kasteel Polanen. Mijn idee was een passende uitstraling in de vorm van een kasteel, met links en rechts twee torentjes met openingen voor geschut, om de tegenstanders voor de wedstrijd bang te maken, zoals in vroeger tijden. Je kon dan ook net als in het verleden van de ene punt naar de andere lopen. De ingang zou dan bestaan uit twee poorten, als symbool van beide oude verenigingen elk één poort, en een kleinere doorgang. Op de poorten zou dan het embleem van ons mooie shirt uitgebeeld moeten staan. Het geheel zou dan opgefleurd moeten worden met schilden, vlaggen en afbeeldingen van een paar stoere ridders en schone jonkvrouwen in de clubkleuren Keelrood en Azuurblauw. Hoe mooi zou dat zijn geweest? Misschien komt het er nog van, je weet het niet. Onze beste ridders stonden vandaag niet op scherp in Schipluiden. Via de WOS en ook van supporters heb ik vernomen dat er in de eerste helft wel drie, vier, vijf grote mogelijkheden waren om te scoren. Onze vaste spits, Jordi, is ook geen goalgetter, maar die had er zeker wel eentje ingeschoten. Helaas was hij afwezig. Ik denk dat ThijmeHiddeJelle eens bij zijn vader te rade moet gaan hoe hij dat vroeger deed, dat scoren binnen de vijf meter van het doel. Ook Jurgen had zijn dag niet, maar die is natuurlijk zenuwachtig want de Hoekse Lijn is bijna klaar. Ik weet niet wat dat mag kosten, maar dat moet bizar zijn. Het wordt wel mooi trouwens. Ook voorhoedespeler Jason miste een grote kans. Scoren, het blijft het moeilijkste in het voetbal. Volgens ene Zuiderwijk, voetballer in ruste en zelf ook wel eens een paar wedstrijden in het eerste gespeeld, hadden we met 1-6 moeten winnen van die gasten, want die bakten er helemaal niets van. Ik ken nog een hele goede spits van hééél vroeger, en van hem moet ik het wekelijks horen; scoren, dát is zó moeilijk en knáp als je het kunt. Van hem heb ik trouwens nóg, bijna dágelijks, last van vreemde opmerkingen en ben niet de enige. Spitsen kun je ook niet opleiden, je hebt het in je of niet. Misschien dat Nikki Baggerman dat wel kan als ervaren profvoetballer en nu trainer van de jeugd 0-19 bij SC Monster. Onze trainer, ook oud profvoetballer, was niet te benijden na afloop van de wedstrijd. En wat doe je dan als supporter? Je vangt hem en zijn staf op – er was voor supporters toch niets te doen vandaag – en je hoort zijn klaagzang over de verloren wedstrijd. Wel begrijpelijk als je ploeg de hele wedstrijd de betere is, veel kansen heeft en niet die bal in het doel schiet. Hullie kregen één mogelijkheid en die ging er in. Dan kun je wel door de grond zakken. De ervaren krachten konden het achterin ook niet voor elkaar krijgen om dan op de nul te spelen of om de bal eens een keer lekker te putten naar de naastgelegen golfbaan. Is wel eens nodig, al is het alleen maar om een signaal af te geven aan andere spelers. Het hoeft niet altijd mooi, lelijke punten zijn ook punten. Net zoals Jordi dus, was ook Bas niet aanwezig door zijn blessure aan de neus. Afgelopen week was hij in het ziekenhuis en toen hij daar aan kwam, met zijn vader, zei de mooie vrouwelijke verpleegkundige tegen Robert: “U heeft zeker uw neus gebroken? Ja, vroeger, een paar keer, maar het gaat om zíjn neus.” Bas zijn neus zit in het gips, ik had voor kleur rood gekozen, en geneest goed, er zit schot in. Die voetbalt volgende week nog niet denk ik zo. De trainert stond dus zijn hart te luchten bij een paar supporters, met niet éne speler in zijn buurt. Hoe anders is dat als je wint? Als speler moet je dan ook gewoon het verlies delen met je trainer, dat hoort er bij. Het is winnen en verliezen met mekaar. Als het maar geen zwijg-en angstcultuur oplevert zoals bij de hockeydames, wat ik wel een beetje vreemd vind. Tegenwoordig is de jeugd toch zo mondig over alles? Dan moet je dat ook laten blijken en weten dat je het ergens niet mee eens bent. Je winst delen maar óók je verlies. Daar weet de RABO alles van. Dankzij de van oudsher Raifeissen en Boerenleenbank is de overboeking van de Cornervlaggen naar de sponsorcommissie afgerond. De RABO bank is een trouwe sponsor van onze club die afgelopen week weer een aardige duit opleverde voor de jeugdafdeling. De jeugd heeft de toekomst. Misschien dat er toch ergens in een team een goede afmaker rondloopt. Volgende week gaan we de oude pastoor Verburch afmaken in Poeldijk. Misschien ga ik toch naar de Poellek in de ktine staan om de wedstrijd te bekijken. Kijken wie onze doelpunten gaat maken. Veel succes allemaal.
Het was een mooie dag. o-j
