Verhalenreeks over de geschiedenis van Monster.
Voetbalvereniging Monster (deel 1)
Op 8 oktober a.s. is het precies 78 jaar geleden dat de voetbalvereniging Monster werd opge- richt. Op initiatief van de heren Blok en Overkleeft werd, vrijwel direct na de bevrijding,
een zaterdagmiddagvoetbalvereniging opgericht. De behoefte om op zaterdag te voetballen ontstond mede doordat er op zaterdagmiddag niet meer hoefde te worden gewerkt. Beide heren waren optimistisch gestemd over de kansen van de nieuwe vereniging, gebleken was namelijk dat Monster en Ter Heijde over voldoende goede voetballers beschikten, die graag in competitieverband een balletje wilden trappen.
Een voorlopig bestuur werd samengesteld met Adriaan de Zoete als (interim)voorzitter en Jan de Blok als secretaris. Met 40 leden deed de vereniging in oktober 1945 haar intrede in de voetbalwereld.
Het “voetbalveld” werd gehuurd van veehouder/boer Van de Ende die een pachtovereenkomst met de v.v. Monster afsloot. De pacht bedroeg 300 guldens, gedurende één jaar voor het gebruik van een “perceel weiland”. De wijze waarop de mannen hun sport toen bedreven is nauwelijks te vergelijken met de huidige luxe omstandigheden. Voordat men begon te voet- ballen, moest eerst een flink aantal koeienvlaaien met een “ballaster” worden verwijderd en na afloop van de wedstrijd wasten de voetballers zich met water uit de naastgelegen sloot.
De later in de beginjaren vijftig, gebouwde houten “kleedkeet” gaf wat comfort, warmte en stromend (koud) water. In het voorste gedeelte van de keet stond een kolenkachel die ‘s-winters werd aangestoken om zodoende wat warmte in de keet te geven. De enige snack die te koop was, waren de door Bep en Dirk Rietdijk op vrijdagavond gedraaide gehaktballen die op zaterdagmiddag lagen te sudderen in een grote pan op een 3-pits petroleumstel.
De eerste wedstrijd tegen buurtgenoot “De Sport” was geen groot succes. Met een 9-1 overwinning togen de Breeje Durpers zeer tevreden naar huis.
Maar gaandeweg werd het 1e elftal, mede door de komst van o.a. de van ADO overgekomen Jan van Os, Joop van Geest, afkomstig van Hoek van Holland en de van Naaldwijk overgekomen Piet de Zeeuw, sterker. Het is goed te weten dat beroepsvoetbal toen (tot 1954 in Nederland verboden) niet bestond.Twee jaar na de oprichting werden de Geel-Zwarten ongeslagen kampioen van de Haagsche Voetbal Bond. Het jaar daarop opnieuw kampioen en in seizoen 1953/54 lonkte de hoogste amateurklasse van het zaterdagvoetbal! Het kampioenschap werd behaald door een klinkende overwinning (4-0 !) op Excelsior Maassluis met 2 doelpunten van Jaap Voois, 1 van Leen van Geest en ook Wim Troost deed een duit in zakje door het 4e doelpunt voor zijn rekening te nemen. Door kampioen te worden in hun klasse, mocht de v.v. Monster strijden om het algeheel kampioenschap van het zaterdagmiddagvoetbal.
Voetballen om de landstitel
Tegenstanders waren: NSVV uit Numansdorp, Genemuiden en IJsselmeervogels uit Spakenburg. Laatstgenoemde werd kampioen van de “zaterdag” en v.v. Monster eindigde met 2 punten op de laatste plaats, toch een meer dan uitstekende prestatie die nooit meer werd geëvenaard. De beschikbare foto’s en wedstrijdverslagen uit die tijd geven een ongeëvenaard beeld van hoe intens de wedstrijden werden beleefd en gevolgd door een groot deel van de Monsterse bevolking. De voetbal- verenigingen uit bovengenoemde dorpen waren ruim 70-jaar geleden zeer hechte gemeen- schappen met een sterk samenhorigheidsgevoel. Vrijwel alles draaide om voetbal. Werd er verloren, dan was men tot woensdag ziek en de donderdag erop keek men weer optimistisch (over de uitslag) naar de zaterdagmiddag. Aangezien er op zaterdagochtend nog moest worden gewerkt (48-urige werkweek), werden de wedstrijden pas om 16.00 uur gespeeld.
Vaste leverancier voor het vervoer van de spelers, was het in de Choorstraat gevestigde vervoersbedrijf Jan de Wilde met als vaste chauffeur Ben Switsar. Het voetballen om de landstitel bracht duizenden toeschouwers op de been. Veilingkisten werden gehuurd, als eenvoudige tribune, om de soms meer dan 1500 bezoekers een plaats te geven rond het veld. Het voetbal leefde enorm in de gemeente Monster en dat kwam natuurlijk ook doordat voetbal vrijwel geen concurrentie had.
Het is bijzonder prettig te schrijven dat er nog steeds drie krasse tachtigers in leven zijn die deel uitmaakten van dat legendarische elftal: Dirk de Jong (87), Cees van der Meer (86) en Ben Loos (87).
Laatstgenoemde verliet, met zijn ouders, in 1950 Nederlands-Indië en kwam uiteindelijk in Monster terecht. Ben was gezegend met een fabelachtige techniek. Dirk de Jong, een oersterke vent, kwam al op 17-jarige leeftijd in het 1ste elftal van de v.v. Monster, speelde tot 1964 in het 1ste elftal. Cees van der Meer was een razendsnelle linksbuiten, die verdedigers met zijn snelheid, vaak een uiterst onplezierige zaterdagmiddag bezorgde. Zij hebben er mede voor gezorgd dat de v.v. Monster gedurende vele jaren de meest toonaangevende voetbal- vereniging van het Westland was.
======================================================================================================
Verhalenreeks over de geschiedenis van Monster
Voetbalvereniging Monster (deel 2)
In deze bijdrage duiken wij nog verder de geschiedenis in van het Monsterse voetbal. Dat de v.v. Monster ooit in een ver verleden op zondag haar voetbalkunsten op de groene mat vertoonde was al langer bekend. Maar nooit echt aangetoond, Na enig speurwerk is het gelukt om gegevens boven water te krijgen die het bewijs vormen dat dat ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, en wel meer dan 120 jaar geleden. Het is bijna n iet voor te stellen, maar in 1903 waren in de gemeente Monster twee! voetbalverenigingen actief. Het bewijs wordt geleverd door een artikel gepubliceerd in het Rotterdamsch Nieuwsblad van 9 juni 1903.
De clubkleuren van zowel “Wilhelmina” als “Nooit Gedacht” zijn niet bekend, noch de locatie waar werd gevoetbald. Monster was meer dan 100 jaar geleden een typische plattelandsgemeente met veel boerenbedrijven. Ongetwijfeld was er een boer te vinden die bereid was, tegen een geringe vergoeding, een stuk weiland af te staan. In competitieverband is er zeker niet gevoetbald, maar vermoedelijk werden er vriendschappelijke wedstrijden onderling georganiseerd.
Knipsel uit het Rotterdamsch Nieuwsblad van 9 juni 1903
Over beide verenigingen is in archieven niets te vinden en waarschijnlijk moeten we ervan uitgaan dat zij enkele jaren na de oprichting een stille dood zijn gestorven. Toch blijft het “Monsterse voetbalbloed” stromen. In 1911 zijn er opnieuw activiteiten en dat leidde in 1912 (juiste datum is onbekend) tot de oprichting van M.V.V. Monster (Monstersche Voetbal Vereeniging Monster). Het bewijs daarvoor wordt geleverd door een artikel gepubliceerd in de Haagsche Courant van 13 juli 1937, waarin het volgende staat vermeld:
Ter gelegenheid van haar 25-jarig bestaan heeft de in den H.V.B. spelende vereeniging “Monster” jubileum-seriewedstrijden georganiseerd met onder andere Postduiven en Scheveningen als deelnemers.
De nog jonge vereniging zou met het 1e elftal op 19 mei 1912 een vriendschappelijke wedstrijd spelen tegen buurtgenoot N.V.V., maar de spelers vonden dat het, volgens De Westlandsche Courant van 22 mei 1912, te warm was om te voetballen:
Naaldwijk 20 mei: Gisteren zou N.V.V. (Naaldwijksche Voetbal Vereeniging - voorganger van de op 6 september 1922 opgerichte v.v. Naaldwijk) op het veld aan den Geestweg een vriendschappelijke wedstrijd spelen tegen de voetbalvereeniging van Monster. De buren verschenen echter niet, zoodat de ontmoeting uitgesteld werd. ’t Weer was er eigenlijk ook te mooi voor.
Toch werd er al vóór 1912 in Monster gevoetbald. M.V.V. Monster (Monstersche Voetbal Vereeniging) staat als clubnaam in het Bondsblad als volgt geregistreerd: 48 - 1911. Dit betekent dat de clubnaam in het Bondsblad nr. 48 van het jaar 1911 bekend werd gemaakt. Heel opmerkelijk werd in 1913, in het Bondsblad nr. 40, opnieuw melding gemaakt van een registratie van M.V.V. Monster. Zeer vermoedelijk moet de tweede club als een voortzetting, dus een heropgerichte vereniging, van de eerste worden beschouwd (vandaar de viering van het 3-jarig bestaan in 1914). Jammer genoeg ontbreken archiefstukken die een en ander duidelijk kunnen maken. Zoals eerder is vermeld, werd er in Monster vóór 1912 al gevoetbald.
Dit blijkt uit het voetbalverslag opgetekend door de Haagsche Courant van 11 april 1911: “In den Namiddag streed M.V.V. van Monster tegen Zwart-Wit uit den Haag. Monster won met 1 tegen 0. De strijd gaat om zilveren en twee bronzen medailles. Met Paschen de finale”.
Niet bekend is of het zilver of het brons naar Monster ging. Wat wel bekend is, is dat Zwart-Wit, zoals zovele Haagse voetbalverenigingen, niet meer bestaat. In de Maassluische Courant van 14 mei 1913, lezen we de volgende interessante passage:
In de seriewedstrijden uitgeschreven door de voetbalver. S.D.O. te Monster speelde ’s-Gr. V.V. 3 tegen S.D.O. 2 om een bronzen medaille, welke aan ’s-Gr. V.V. werd toegekend met 3-0.
’s-Gr.V.V. werd opgericht in het jaar 1912 en genoot in het Westland grote bekendheid als (naar de clubkleuren) RoodWit.
Wat opvalt is, is dat hier geschreven wordt over S.D.O.(Samenwerking Door Oefening?) te Monster. Is dit dezelfde vereniging als M.V.V. Monster of is hier zelfs sprake van een tweede voetbalvereniging in de gemeente Monster? Mogelijk was er binnen de vereniging wat geharrewar ontstaan over de naam van de vereniging en leidde dat, het blijft speculeren, tot een nieuwe registratie van de clubnaam (Zie: Bondsblad nr. 40 uit het jaar 1913).
Het is niet ondenkbaar dat door de oorlogsdreiging een eind kwam aan het bestaan van een groot aantal sportverenigingen, waaronder M.V.V. Monster. Door het afkondigen, op 31 juli 1914, van de algehele mobilisatie voor Nederland, werden tienduizenden jongemannen opgeroepen om het vaderland te verdedigen. Het op de been brengen van een elftal werd hierdoor nagenoeg onmogelijk gemaakt.
Opnieuw maken we een sprong, maar nu naar het jaar 1922, het jaar dat de Monstersche Voetbal Vereeniging toetrad tot de Haagsche Voetbal Bond en door de toetreding gerechtigd was om in competitieverband uit te komen met haar elftallen.
Haagsche Voetbal Bond.
Het 1e team van Monster kwam in die dagen met wisselend succes uit in de 1e en 2e klasse van Haagsche Voetbal Bond met als tegenstanders o.a.: SOA, Cromvliet, WIK, Transvaal, Postduiven en Archipel, maar ook tegen het 4e elftal van ADO waarvan, volgens de Haagsche Courant van 1 november 1926, met 5-0 werd verloren. Groeide de vereniging? Jazeker. De Delftsche Courant van 28 oktober 1931 meldde dat “De Voetbalver. “Monster” heeft thans een derde elftal geformeerd” en de Haagsche Courant van 25 april 1936 rapporteerde dat in de 3e klasse F van de Haagsche Voetbal Bond het 4e elftal van Monster op eigen terrein ten onder ging tegen VUC 10.
Het voetbalveld was gelegen waar ooit de bekende jaknikker stond: hoek Molenstraat – Rijnweg.
Op de foto van het 1e elftal seizoen 1938/1939, zien we links liggend (Kleine) Jan van Bommel. Jan, die meer dan een voortreffelijk voetballer was, werd 2x door de KNVB uitgenodigd voor het spelen van een proefwedstrijd in het Nederlands Zaterdagelftal. Rechtsachter keurig in ”pak” zien wij staand de broer van (Kleine) Jan, de latere voorzitter van de v.v. Monster (Grote) Jan van Bommel. Tevens zien wij op de foto, zittend achter Jan de Joodse voetballer Levi van Leeuwen. Levi werd met zijn familie in september 1942 in Auschwitz vermoord.
Het is gissen naar de redenen waarom, archiefstukken ontbreken helaas, maar in februari 1941 werd de club ontbonden. Wat wij wel weten is dat de club toen al speelde in de bekende clubkleuren Geel-Zwart. In het deel (3) zullen de in de jaren tachtig bereikte succcessen, onder leiding van Herman van Dinten, onder de loep worden genomen.
======================================================================================================
Verhalenreeks over de Geschiedenis van Monster
Geschiedenis van de v.v. Monster (deel 3)
in de vorige twee afleveringen hebt u kennisgemaakt met de vroegste historie van Monsterse voetbalverenigingen en de v.v. Monster, die, vanaf haar op richting op 8 oktober 1945 tot aan het eind van de jaren vijftig tot de meest toonaangevende voetbalverenigingen van het Westland behoorde.Het zaterdagmiddagvoetbal werd, mede door toedoen van de invoering van de 45-urige werkweek, steeds populairder, immers er ontstond meer vrije tijd en een andere vrijetijdsbesteding was in de jaren vijftig, zeker in de plattelandsgemeenten, nauwelijks voorhanden.
In het seizoen 1956/57 werd de 2e klasse voor het zaterdagmiddag- voetbal geïntroduceerd. De eerste vijf ploegen van de 3e klasse (toen het hoogste niveau van het zaterdagmiddagvoetbal) zouden worden over- geheveld naar de nieuw ingestelde 2e klasse. Alle supporters van de v.v. Monster waren van mening dat promotie voor de Geel-Zwarten makkelijk haalbaar was. Maar dat pakte helaas anders uit. Gewonnen werd er weliswaar (2-0) van Scheveningen/HS maar verlies (2-0) werd er geleden tegen Kozakken Boys.
Monster werd gedwongen om beslissingswedstrijden te spelen tegen VVGZ en Hoogvliet, maar ook die beide wedstrijden gingen verloren en v.v. Monster bleef voetballen in de 3e klasse tot aan het seizoen 1969/70.
Toch waren er gelukkig ook bestuurlijke hoogtepunten. Het nieuwe sportcomplex “Polanen” werd in augustus 1968 opgeleverd. RKSVM en v.v. Monster kregen een nieuw tehuis. Zowel de voorzitter van de v.v. Monster (Grote) Jan van Bommel als de voorzitter van R.K.S.V.M. Siem Barendse, mochten uit handen van locoburgemeester De Backer van de gemeente Monster, de sleutels van het nieuw gebouwde “Sportpark Polanen” in ontvangst nemen. Beide legendarische voorzitters gingen niet alleen respectvol met elkaar om maar er ontstond ook een warme band tussen beide verenigingen.
Zoals het was Zoals het werd
Vermeldenswaard is de oprichting, in het jaar 1970, van de Supportersvereniging “Monster ‘70”. Initiatiefnemers voor de oprichting waren Mevr. Pietje van Bommel, de echtgenote van voorzitter Jan van Bommel, Jaap Steenks, de vader van de oud-penningmeester Cees Steenks, Jaap Voois, de latere voorzitter, en Zeeg Brienen. Vooral laatstgenoemde heeft zich enorm ingezet voor de bloei van de “Supp”. Ook het vrouwenvoetbal kreeg bij de v.v. Monster de nodige aandacht. Onder de bezielende leiding van Jaap van der Starre Lzn., werden diverse prijzen gewonnen door de dames, waaronder de KNVB-beker in het jaar 1972 door een fraaie overwinning op Delfia.
Sportief gezien belandde het vlaggeschip van de v.v. Monster in wat magere jaren, mede veroorzaakt door de uittocht van een flink aantal selectiespelers naar de ons omringende verenigingen. In voetbalseizoen 1970/71 degradeerde het 1e naar de 4e klasse van de KNVB. Het verblijf aldaar zou tot 1980 duren. De helaas te vroeg overleden trainer Dick Suiker nam het roer over van trainer Borsboom en verjongde direct het 1e team met als resultaat promotie naar de 3e klasse. Het succes werd compleet gemaakt door het winnen van de Westland-Cup door in de finale “De Sport” met 2-1, beide doelpunten werden gemaakt door Westlands topscoorder Nico van Zanten, te verslaan. Helaas duurde de opleving maar 1 jaar en moest de v.v. Monster het daarop volgende voetbaljaar 1980/81 het gewonnen terrein weer prijsgeven. De opvolger van Dick Suiker, Ed Klouwens moest, na drie maanden, zijn taken overdragen aan Herman van Dinten, de toenmalige jeugdtrainer van de v.v. Monster.
Succesjaren onder Herman van Dinten
Met het noemen van Herman van Dinten, een van de meest succesvolle trainers van het Westland, zijn we aangeland bij een periode die gekenmerkt wordt door een aaneenschakeling van successen. Het eerste jaar onder het bewind van Herman, was het al bijna raak. Wedstrijden tegen S.V ’35 en Die Haghe brachten nog net niet promotie teweeg. Het jaar daarop, seizoen 1983/84, mocht de v.v. Monster zich, door een thuisoverwinning op Naaldwijk (2-0 doelpunten van topscoorder Nico van Zanten) na afwezigheid van twee jaar, opnieuw 3e-klasser noemen. Nog was de koek niet op. In het seizoen 1985/ 86 werd op zaterdag 10 mei, HVO, in de stromende regen, met 4-1 verslagen (doel- puntenmakers: Ger Oosterveen, Johan Reedijk, Nico van Zanten en André Dijkhuizen). V.V. Monster was 2e-klasser en behoorde vanaf dat moment tot de subtop der zaterdagmiddagamateurs.
Kampioen van de 3e klasse !
Het eerste jaar in de 2 e klasse werd een groot succes voor de Polanenbewoners. Drie ploegen, waaronder v.v. Monster, streden om het kampioenschap. Promotie lonkte voor de volgelingen van Van Dinten en daarmee kwam de absolute top van het zaterdagamateurvoetbal binnen handbereik. VVGZ uit Zwijndrecht trok uiteindelijk aan het langste eind. Duno, met sterspelers Raymond Batten en Cees IJspelder in haar gelederen, werd knap tweede. De daaropvolgende jaren werd er met wisselend succes gevoetbald.
Wisseling van de wacht
In het seizoen 1989/90 werd gestart met een nieuwe trainer. Joop Molendijk nam het trainersstokje van Herman van Dinten over. Het eerste jaar onder zijn bewind was niet bepaald succesvol. V.V. Monster moest zelfs 4x (tweemaal competitie en 2x voor promotie / degradatie) uitkomen tegen het uit Klaaswaal afkomstige SSS om niet af te dalen naar de 3e klasse. De eerste beslissingswedstrijd op zaterdagmiddag 12 mei 1990, op het terrein van v.v. Capelle, had als eindstand 2-2. Opnieuw, op 19 mei, wederom op neutraal terrein (Hermes DVS) tegen de Klaaswalers. Sport Staalt Spieren won met 3-0. De Geel-Zwarten daalden na vier voetbalseizoenen af naar de 3e klasse.
Talentvolle voetballers
V.V. Monster beschikte in die periode over een flink aantal getalenteerde spelers waaronder Jaco van der Hoeven, balvirtuoos Ger Oosterveen, Koos Klop (meester van de buitenspelval), technicus Han Verkade, kopspecialist Nico van Zanten, Harry Zeeman (misschien wel de beste verdediger die de v.v. Monster ooit heeft gehad), Johan Reedijk (zijn tomeloze inzet was een voorbeeld voor anderen), Bert v.d. Kruk, Peter en Marco v.d. Marel, Maarten Pieter Feenstra, Cees v.d. Kruk (met een linkerbeen dat thuishoorde in het betaald voetbal) en niet te vergeten doelman Maurits Voskamp, die menig strafschop wist te keren. De lijst kan moeiteloos worden aangevuld met nog een dozijn aan namen. Het is evenwel onmogelijk werkelijk iedereen aan bod te laten komen. Als er één persoon moet worden genoemd, dan is dat die van elftalleider Harry Maat. Een man op de achtergrond, maar van niet te onderschatten waarde. In het laatste deel (4) worden de jaren van de v.v. Monster vóór de fusie met s.v. Polanen, in het jaar 2012, behandeld.
