Gelukkig zijn dergelijke voorvallen, die sporters kunnen overkomen, behoorlijk zeldzaam. Alhoewel er in de afgelopen jaren sprake schijnt te zijn van een toename. De cijfers daarover zijn hap/snap. En niet een systematische bron van onderzoek.
Ben Parre had in het seizoen 1997/1998 het doel verdedigd van het eerste elftal. Maar na de oefenperiode van het seizoen 1998/1999 had trainer Hans van Laar hem meegedeeld dat niet Ben Parre, maar Maurits Voskamp de eerste doelman van vv Monster zou zijn. Dit was tegen de verwachting in van Ben Parre. Hem was, volgens zijn idee, te verstaan gegeven dat hij in dit nieuwe seizoen de eerste keeper zou zijn. Nu kwam de mededeling na het verstrijken van de overschrijvingstermijn. Hij kon dus niet meer naar een andere club.
Ben moest berusten in zijn lot. Hij ging keepen in het 4e elftal. Reservedoelman van het 1e elftal en dus keeper van het 2e zag hij niet zitten.
In dat 4e elftal met een aantal oud-eerste elftalspelers had hij het zeer naar zijn zin. Hij was een populaire, graag geziene voetballer van vv Monster.
Wat is de reden om in deze column stil te blijven staan bij deze smartelijke gebeurtenis een behoorlijke tijd geleden?
Die is gelegen in het naar mijn mening bijzondere feit dat zijn voetbalvrienden en vriendinnen hem al die jaren zijn blijven herinneren en daar ook jaarlijks gezamenlijk uiting aan hebben gegeven. In het bijzonder ook door herinneringsbezoeken af te blijven leggen bij de ouders van Ben Parre toen die nog leefden.
Op zaterdag 11 november zal er een herdenkingsbijeenkomst zijn ‘s avonds in de Promenade Bar in ‘s-Gravenzande.zijn.
Het is troostrijk, dat iemand, kan blijven leven ook na zijn dood, in de gedachten van hen, die van hem hielden.
Henry Huifkop
